Ateş;asi bir çğlıktır yeryüzünün karanlığında,kor gibi yanan,yandıkça da bedeninden aşk odunu sessizce tutuşturandır. Su;yeryüzünün hırçın gelini,değdikce güneş tenine köpük köpük dalgalanandır.Tanrıca güzelliğindedir su.
Ve birgün ateş suya aşık olmuş.Gün gectikçe bu aşkı büyümüş kor bir yangın olmuş,her gittiği yerde suyun hayalini görürmüş.Ama ne varki bir türlü suya sevdasını dile getiremezmiş,suyun onu tersleyeceğinden korkarmış ve sustukca suya olan sevdası yüzünden bir yanı sönermiş. Fakat su bunu hiç anlamazmış,ateşin ona olan sevdasını hiç fark etmezmiş ateşin yüreğindeki aşk ateşi söndüğü zaman su ateşin külleri yanmasın diye kendinden bir damla ateşin üzerine brakırmış.. Aradan bir zaman geçmiş ate aşk sevdasından bitmiş kül olmuş,külleri rüzgarla bir yana savrulmuş bunu gören su hiç birşeyin farkında olmadan ateşin son yanan sevdasınıda söndürmüş.Ateş sönünce torak dile gelmiş se yaptın sen su;ateşin sana olan sevdasını söndürdün seni seviyorum demeden kül ettin onu. O anda ateşin külü dile gelmiş suyun kokusu değdi yüreğime ya oda bana yeter.. Rivayet odur ki yeryüzünde yanan her ateşin bedeninde suyun kokusu vardır…
